Generalny remont szkoły przeprowadzono w końcu lat siedemdziesiątych. W styczniu 1969r. zakończono budowę długo oczekiwanej sali gimnastycznej. W roku 1973-74 utworzono klasę "0", w której dzieci sześcioletnie przygotowywały się do podjęcia nauki w klasie pierwszej. W latach późniejszych przy szkole powstał oddział przedszkolny, w którym przebywały dzieci od lat 3 do 6. Z czasem przekształcił się on w przedszkole.

Lata osiemdziesiąte to rozkwit działalności organizacji szkolnych i kół zainteresowań. Założono Koło Przyjaciół Warszawy. Jego członkowie zajmowali się organizowaniem prac porządkowych wokół szkoły, prowadzili kronikę Warszawy ze szczególnym uwzględnieniem wiadomości o Zamku Królewskim.

W styczniu 1969r. zakończono budowę długo oczekiwanej sali gimnastycznej.

W latach 1961/1962 kierownictwo szkoły objęła p. Waleria Gocłowska. W roku 1962/63 została założona pracownia robót ręcznych z funduszu szkolnego i Inspektoratu Oświaty. Odbudowano główną ścianę budynku i założono gabinet lekarski, a na piętrze utworzono salę, w której mieści się do dzisiaj świetlica szkolna. Wcześniej została założona i wyposażona w nowoczesne pomoce pracownia fizyczno-chemiczna.

Lata 60-70 to okres „żelaznej dyscypliny” w szkole. Uczniowie nosili granatowe mundurki z białymi kołnierzykami, na rękawie obowiązkowo- tarcza z numerem szkoły i tzw. „miękkie obuwie”. Na lekcjach panowała cisza, uczniowie na ogół byli chętni do nauki i grzeczni w stosunku do nauczycieli. Do klas byli wpuszczani o godz. 7.55.

Szkołę odbudowano dopiero w roku 1950. Pierwsi uczniowie rozpoczęli naukę w odbudowanej szkole 1 września 1950r. Na kierownika powołano Franciszka Płażewskiego.

Po wyzwoleniu, mieszkańcy Siekierek zaczęli powracać do swoich domostw. Zastali zgliszcza. Mieszkali, więc
w piwnicach spalonych domów i w zrujnowanej szkole.

Po wojnie szkoły na Siekierkach nie było. Dzieci siekierkowskie chodziły do szkoły na ulicę Czerniakowską.

Tajnym nauczaniem na terenie Siekierek oprócz p. Budzanowskiego zajmowali się także: Jan Dębski, Janina Dubrawska, Anna Filipowicz, Stanisław Trębaczkiewicz.

Po wybuchu Powstania Warszawskiego Niemcy wprowadzili zakaz nauki. Zbiory z biblioteki szkolnej przeniesiono do prywatnego domu (obecnie dom p. Raszplewiczów) a tym samym uratowano je przed spaleniem. Przez lata wojny, aż do Powstania Warszawskiego dzieci korzystały z urządzonej tam biblioteki.

W sierpniu 1944 roku budynek szkolny przy ul. Gościniec zajęły nowe jednostki niemieckie. Zaczął się wojenny koszmar. Niemcy zaczęli palić domy, mordować i wywozić ludzi. Wycofując się zniszczyli budynek szkoły niemal doszczętnie.

W roku 1941 szkołę zamknięto. Budynek zajęła jednostka Wermahtu. Osobą zarządzającą na Siekierkach był dowodzący o nazwisku Herman. Jego zadaniem było pilnowanie, aby wszyscy wykonywali polecenia Niemców. Dla siekierkowskich dzieci, które chciały kontynuować naukę zaczęła się „poniewierka”. Organizowaniem nauki zajął się Teofil Budzanowski, który rozmieszczał poszczególne klasy wraz z nauczycielami w prywatnych domach. W latach 1942/43 i 1943/44 całą szkolną dziatwę ulokowano w przedszkolu przy ulicy Gościniec 17 (obecnie dom p. St. Gołębiewskiej).

W latach 1939/1940 nowym kierownikiem szkoły został Stanisław Zawadzki.

We wrześniu w roku szkolnym 1939/40 z głośników podano komunikat:  "…Dziś wojska hitlerowskie napadły na nasze ziemie - zaczęła się wojna!". Po wkroczeniu Niemców, polecono zebrać podręczniki języka polskiego, historii i geografii. Zabrano z bibliotek szkolnych wiele książek, mapy i obrazy historyczne. Okres nauki w pierwszych miesiącach wojny bardzo żywo utrwalił się w pamięci niektórych uczniów.

W roku szkolnym 1940/41 uczniowie naszej szkoły, choć pod ścisłym nadzorem Niemców i z dużymi ograniczeniami, mogli kontynuować naukę.

Staraniem mieszkańców Siekierek wybudowano nową szkołę przy ul. Gościniec 53, miała ona nr 94. Siekierkowskie dzieci rozpoczęły rok szkolny 1936/37 w nowo wybudowanej szkole. Szkoła była już siedmiooddziałowa.

W klasach uczyło się wówczas 25-30 uczniów. Przed lekcjami uczniowie zbierali się na korytarzu i wspólnie odmawiali modlitwę, potem rozchodzili się do swoich klas. Religii uczył w tym czasie ksiądz Feliks Szmidt, Franciszkanin z kościoła przy ul. Chełmskiej, a kierownikiem szkoły była p. Leokadia Gibka.

W pierwszych latach działalności szkoły poszczególnych przedmiotów uczyli:

Leokadia Gibka - historia

Michał Spiwak - matematyka

Jan Dębski - matematyka, W-F, j. Polski

Janina Bagińska - j. polski i kl. I- IV

Anna Filipowicz - przyroda

Jan Skoneczny - j.polski

p. Konopnicka - przyroda

p. Pobas - j. polski

p. Wiśniewski - matematyka

Janina Zakrzewska - przyroda

Janina Chochołowska - j.polski