Patron i symbole

W 2007r. Szkoła Podstawowa nr 3 im. Dzieci Powstania Warszawskiego obchodziła swoje 70-lecie. Szkoła Powszechna na Siekierkach istniała od 1925r. Była to dwuoddziałowa szkoła, która mieściła się w małym budynku z czerwonej cegły, stojącym przy ulicy Gościniec, gdzie obecnie znajduje się kapliczka. Szkoła ta miała numer 94. W szkole była tylko jedna izba lekcyjna i klasy I i II uczyły się na zmianę lub też na zajęciach łączonych.

Po skończeniu II klasy dzieci musiały kontynuować naukę w szkołach poza Siekierkami, głównie przy ul. Czerniakowskiej.

Toteż, gdy w 1933r. roku państwo Janowscy wybudowali nowy dom przy ul. Kątnej -dzisiejszy klub parafialny "FALKONIA" i wynajęli go na potrzeby szkoły. Dzieci i rodzice przyjęli to z ulgą. Przez 3 lata uczniowie klas III-VII mogli kontynuować naukę bliżej swego miejsca zamieszkania, choć w trudnych warunkach.

Staraniem mieszkańców Siekierek wybudowano nową szkołę przy ul. Gościniec 53, miała ona nr 94. Siekierkowskie dzieci rozpoczęły rok szkolny 1936/37 w nowo wybudowanej szkole. Szkoła była już siedmiooddziałowa.

W klasach uczyło się wówczas 25-30 uczniów. Przed lekcjami uczniowie zbierali się na korytarzu i wspólnie odmawiali modlitwę, potem rozchodzili się do swoich klas. Religii uczył w tym czasie ksiądz Feliks Szmidt, Franciszkanin z kościoła przy ul. Chełmskiej, a kierownikiem szkoły była p. Leokadia Gibka.

            W pierwszych latach działalności szkoły poszczególnych przedmiotów uczyli:

Leokadia Gibka-historia

Michał Spiwak- matematyka

Jan Dębski- matematyka, W-F, j. Polski

Janina Bagińska- j. polski i kl. I- IV

Anna Filipowicz- przyroda

Jan Skoneczny- j.polski

p. Konopnicka- przyroda

p. Pobas- j. polski

p. Wiśniewski- matematyka

Janina Zakrzewska- przyroda

Janina Chochołowska-j.polski

Stanisław Zawadzki- kierownik 1939/ 40

Teofil Budzanowski- kierownik w latach okupacji

 

 W latach 1939/1940 nowym kierownikiem szkoły został Stanisław Zawadzki.

We wrześniu w roku szkolnym 1939/40 z głośników podano komunikat:  "…Dziś wojska hitlerowskie napadły na nasze ziemie - zaczęła się wojna!". Po wkroczeniu Niemców, polecono zebrać podręczniki języka polskiego, historii i geografii. Zabrano z bibliotek szkolnych wiele książek, mapy i obrazy historyczne. Okres nauki w pierwszych miesiącach wojny bardzo żywo utrwalił się w pamięci niektórych uczniów.

W roku szkolnym 1940/41 uczniowie naszej szkoły, choć pod ścisłym nadzorem Niemców i z dużymi ograniczeniami, mogli kontynuować naukę.

W roku 1941 szkołę zamknięto. Budynek zajęła jednostka Wermahtu. Osobą zarządzającą na Siekierkach był dowodzący o nazwisku Herman. Jego zadaniem było pilnowanie, aby wszyscy wykonywali polecenia Niemców. Dla siekierkowskich dzieci, które chciały kontynuować naukę zaczęła się „poniewierka”. Organizowaniem nauki zajął się Teofil Budzanowski, który rozmieszczał poszczególne klasy wraz z nauczycielami w prywatnych domach. W latach 1942/43 i 1943/44 całą szkolną dziatwę ulokowano w przedszkolu przy ulicy Gościniec 17 (obecnie dom p. St. Gołębiewskiej).

Po wybuchu Powstania Warszawskiego Niemcy wprowadzili zakaz nauki. Zbiory z biblioteki szkolnej przeniesiono do prywatnego domu (obecnie dom p. Raszplewiczów) a tym samym uratowano je przed spaleniem. Przez lata wojny, aż do Powstania Warszawskiego dzieci korzystały z urządzonej tam biblioteki.

W sierpniu 1944 roku budynek szkolny przy ul. Gościniec zajęły nowe jednostki niemieckie. Zaczął się wojenny koszmar. Niemcy zaczęli palić domy, mordować i wywozić ludzi. Wycofując się zniszczyli budynek szkoły niemal doszczętnie.

Tajnym nauczaniem na terenie Siekierek oprócz p. Budzanowskiego zajmowali się także: Jan Dębski, Janina Dubrawska, Anna Filipowicz, Stanisław Trębaczkiewicz.

Po wyzwoleniu, mieszkańcy Siekierek zaczęli powracać do swoich domostw. Zastali zgliszcza. Mieszkali, więc
w piwnicach spalonych domów i w zrujnowanej szkole.

Po wojnie szkoły na Siekierkach nie było. Dzieci siekierkowskie chodziły do szkoły na ulicę Czerniakowską. Szkołę odbudowano dopiero w roku 1950. Pierwsi uczniowie rozpoczęli naukę w odbudowanej szkole 1 września 1950r. Na kierownika powołano Franciszka Płażewskiego.

W latach 1961/1962 kierownictwo szkoły objęła p. Waleria Gocłowska. W roku 1962/63 została założona pracownia robót ręcznych z funduszu szkolnego i Inspektoratu Oświaty. Odbudowano główną ścianę budynku i założono gabinet lekarski, a na piętrze utworzono salę, w której mieści się do dzisiaj świetlica szkolna. Wcześniej została założona i wyposażona w nowoczesne pomoce pracownia fizyczno-chemiczna.
 

 

 

Lata 60-70 to okres „żelaznej dyscypliny” w szkole. Uczniowie nosili granatowe mundurki z białymi kołnierzykami, na rękawie obowiązkowo- tarcza z numerem szkoły i tzw. „miękkie obuwie”. Na lekcjach panowała cisza, uczniowie na ogół byli chętni do nauki i grzeczni w stosunku do nauczycieli. Do klas byli wpuszczani o godz. 7.55.

            Generalny remont szkoły przeprowadzono w końcu lat siedemdziesiątych. W styczniu 1969r. zakończono budowę długo oczekiwanej sali gimnastycznej. W roku 1973-74 utworzono klasę "0", w której dzieci sześcioletnie przygotowywały się do podjęcia nauki w klasie pierwszej. W latach późniejszych przy szkole powstał oddział przedszkolny, w którym przebywały dzieci od lat 3 do 6. Z czasem przekształcił się on w przedszkole.

 

4 września 1978 r. uczniowie klasy I składają uroczyste ślubowanie.

 

Lata osiemdziesiąte to rozkwit działalności organizacji szkolnych i kół zainteresowań. Założono Koło Przyjaciół Warszawy. Jego członkowie zajmowali się organizowaniem prac porządkowych wokół szkoły, prowadzili kronikę Warszawy ze szczególnym uwzględnieniem wiadomości o Zamku Królewskim. 

            W latach 90-tych szkoła przeżywała trudny okres. Jak wynika z protokołów Rad Pedagogicznych brakowało przede wszystkim kadry pedagogicznej. Staraniem dyrekcji dokonano remontu generalnego szkoły, w tym wydzielenia boksów w szatni i wymiany wszystkich futryn oraz drzwi. Sukcesem tego okresu było również wznowienie Drużyny Harcerskiej 257 WHD im. T. Kościuszki.  Rok 1985/86 to również pierwszy rok działalności kabaretu świetlicowego „Pod rudą kitą”, który przez wiele następnych lat był atrakcją naszej szkoły.

            Rok 1991/1992 przynosi zmiany w systemie oceniania. Wprowadzona zostaje nowa skala ocen: celujący, bardzo dobry, dostateczny, mierny, niedostateczny, a  z zachowania: wzorowe, dobre, odpowiednie, nieodpowiednie i naganne.

            Lata 1990-1997 to lata kadencji pani M. Lewickiej. Za najważniejsze osiągnięcia z tych lat niewątpliwie należy uznać nadanie szkole imienia w 1994 i przekazanie sztandaru szkole. Matka chrzestną sztandaru została pani Jadwiga Podrygałło- uczestniczka Postania Warszawskiego ps. „Isia”, „Szczeniak”. Pani Jadwiga Podrygałło związana jest ze szkołą do dzisiejszego dnia. To dzięki niej uczniowie mają okazję poznać historię nie tylko z podręczników.  Jest naszym przyjacielem.

 

 

 

W roku 1997 na stanowisko dyrektora zostaje powołana p. Wiesława Kozera. Pierwsze lata jej działalności to czas remontów, które zdecydowanie zmieniły wizerunek szkolnego budynku. Do budynku doprowadzono gaz ziemny. Przeprowadzono generalny remont łazienek. Na korytarzu położono nowe wykładziny. Powstała pracownia przyrodniczo-chemiczna z zapleczem i nowymi meblami. Chluba szkoły stała się sala gimnastyczna, w której położono nową podłogę i zainstalowano nowy sprzęt do ćwiczeń. Wszystkie pomieszczenia zostały odmalowane i systematycznie wyposażane w nowe meble i pomoce dydaktyczne. To również lata wzmożonej pracy dydaktyczno- wychowawczej szkoły. Po raz pierwszy najlepsi uczniowie otrzymują Nagrodę Dyrektora Szkoły. Średnia dla I-III wynosi 4,64, a dla klas IV- VIII – 3,98

            Najważniejsze wydarzenia roku 1998/99 to: pielgrzymka do Włoch i spotkanie z papieżem, otwarcie nowego boiska oraz 5 rocznica nadania szkole imienia.

            Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 30.08.1999r. sformułowana została Misja Szkoły – 
 SZKOŁA ŚRODOWISKOWA - PRZYJAZNA I BEZPIECZNA. W myśl tego hasła rozpoczęto działalność dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą. 


KIEROWNICY, DYREKTORZY SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 3
 

LEOKADIA GIBKA	1936-1939
STANISŁAW ZAWADZKI	1939-1940
TEOFIL BUDZANOWSKI	1940-1945
FRANCISZEK PŁAŻEWSKI	1950-1953
LEOKADIA SZOMBARA	1953-1955
JADWIGA ZADROŻNA	1955-1961
WALERIA GOCŁOWSKA	1961-1968
BARBARA DOBROWOLSKA	1968-1971
MIROSŁAWA CENKIER	1971-1973
PAWEŁ ROKICKI	1973-1974
MARIA BANASZEK	1974-1982
JANINA ZAWADZKA	1982-1985
ANNA PASOŃ	1985-1990
MIECZYSŁAWA LEWICKA	1990-1997
WIESŁAWA KOZERA HALINA MALIK	1997- 2005 2005-2019

 Od 2019 r. obowiązki dyrektora pełni p. Agata Tomaszewska- Woźniak